Eindelijk is DE dag aangebroken. De laatste dagen was ik redelijk relaxed hoewel ik natuurlijk wel al erg in mijn hoofd met zaterdag bezig was. Vandaag heb ik toch wel een ander gevoel in mijn buik. Ik heb met Lucienne afgesproken dat ik gewoon op hetzelfdetijdstip vertrek als wanneer ik naar mijn werk ga. De laatste jaren werd dit ook wel in de gaten gehouden door nieuwsgierige buren op de dag van de Pripro. Lucienne sluit later aan met de kinderen. Een uur ongeveer nadat ik ben weggereden gaat de bel. Marcel komt de kaartjes van de Pripro afgeven. Goed ingeschat dus, ik ben er niet, ik ben werken.
Na wat tijd te hebben uitgezeten bij mijn ouders komt Lucienne binnen met de kinderen. Nadat ook Hub en Hannie binnen zijn is daar dan eindelijk het moment om het ook de kinderen te vertellen. Ik pak een poster die ik al van Thijs heb gekregen en rol deze langzaam uit. Nadat ze even goed moesten kijken zien ze dan dat papa de nieuwe prins wordt van Hoensbroek. Beide reageren ze heel enthousiast hoewel ik wel het idee heb dat het nog een beetje moet binnen komen. Daarna gaat Lucienne door naar de kapper. Samen met Yves maak ik nog even een filmpje voor familie en vrienden. Wij hebben ze ’s avonds bij mijn ouders uitgenodigd en als verrassing vertel ik in het filmpje dat ik prins van Gebrook wordt en vraag ik ze om naar het kasteel te komen. Daarna gaan we huiswaarts om ons klaar te maken voor de avond.
Rond half 8 hebben we op het kasteel afgesproken met de Neutjes. Omdat we enkele kaarten via Blauw-Wit hebben gekocht zitten we gezamenlijk aan twee tafels. Thijs heeft geregeld dat we achteraan in de zaal zitten en ik moest zorgen dat ik aan het gangpad terecht kwam. Bij binnenkomst werd mij natuurlijk meteen het vuur aan de schenen gelegd. De ene “en ben je nerveus?” werd opgevolgd door de andere “en prins hoe is het met je?” of zinnen van gelijke strekking. Nadat ik onder andere Daan een hand heb gegeven gaan we de zaal in. Enkele Neutjes staan hier nog te twijfelen waar ze moeten gaan zitten maar nadat ik even de opstelling heb bekeken ga ik maar alvast zitten. Daarna word ik snel gevolgd door de overige Neutjes.
Het programma begint en na de buut, een speech van Daan, een optreden, komt Daan terug het podium op als D’r Joep va Kirchroa. Dit is het moment, maar moet ik nu direct gaan of nog even wachten? Ik kijk of Jens Wagemakers en Marten de Jong nog in de zaal zitten, Thijs had aangegeven dat deze prinsenkandidaten ook de zaal zouden verlaten, maar ik zie ze niet meer. Ik besluit om eerst naar de WC te gaan mocht iemand me blijven bekijken, dan valt dat in ieder geval minder op. Daarna loop ik Dustin tegen het lijf, maak een praatje en ga weer terug de zaal in. Ik ga naast Lucienne zitten en kijk nog even of Jens en Marten echt weg zijn maar ik zie ze weer niet.
Poging twee: nadat ik heb gezien dat achter de gang leeg is pak ik mijn telefoon en zeg tegen Lucienne dat ik even mijn moeder terug moet bellen. Dit kan niemand horen maar ach ja,voor de vorm zullen we maar zeggen. Met de telefoon in de hand loop ik de trap af. Ook hier kom ik weer iemand tegen, dit keer Peter Smeets: “En kerel ga je je omkleden?”. Ik beantwoord maar gewoon met ja en doe alsof ik richting de rokerstent ga. In mijn gedachte zou onder aan de trap Roel moeten staan maar niet dus. Ik kijk om me heen en besluit om even door te lopen naar de zaal onder. Nadat ik eerst Anthony spot en daarna Roel zijn hoofd om de hoek steekt loop ik naar binnen.
Zodra Ant mij ziet begint hij direct: “Word jij het?”, “zeg me ben jij het?”, “als jij het wordt dan vergeet ik mijn tekst”, “ik moet nu al bijna huilen”. Eerst ontken ik nog maar daarna geef ik hem snel een knipoog in de hoop dat hij wat rustiger wordt. (Ant, je bent een schat dat je zo intens meeleeft) Nadat ook Jens en Marten zich bij ons gevoegd hebben, lopen we eerst door het kasteel naar achter, dan de trap naar boven en gaan een ruimte in. Roel zegt tegen de twee andere heren luister wat jullie nu weten moet stil blijven en als jullie weer de zaal in gaan mag dit tegen niemand verteld worden maar: Guy is de nieuwe prins! Na de felicitaties in ontvangst te hebben genomen kleed ik mij om. Hier had ik de bibbers weer wat beter onder controle en nog voor het spel rond de prins begint ben ik al aangekleed. Nu begint het wachten op mijn moment!
Zoals afgesproken klopt Remy 5 minuten voordat ik de bühne op moet op de deur. Ik krijg een cape op/om waaronder ik me verstop. Thijs begeleidt me door de gang en ik krijg nog snel een slokje water onder de cape aangegeven. Door de cape heen zie ik enkele deelnemers aan het spel naar mij kijken. Daarna ga ik het trapje op en sta ik achter het doek direct achter de bühne. De klanken van het eindlied klinken opzwepend door de speakers en het klappen maakt dit nog een tikkeltje heftiger. Adrenaline gaat door mijn lichaam en ik sluit nog even mijn ogen. Ik kan alleen maar denken, “Wauw, wat super dat ik dit mag meemaken. Remy komt me halen en sleept me mee de bühne over. Ik stoot tegen wat mensen aan en ik sta nog iemand op de tenen (sorry). Door de cape zie ik enkele gezichten en daarna word ik vooraan op de bühne gezet, links en rechts naast me zie ik iets bewegen. Een tikje op mijn rug… een milliseconde twijfel..is dit de tik? En dan cape af en juichen!
Een enthousiast gejuich uit de zaal en dan kan je alleen nog maar genieten. Wat fantastisch is dit. Nadat Lucienne, mijn moeder en mijn vader (met de tranen in de ogen) naast mij op de bühne staan mag ik dan eindelijk mijn proclamatie oplezen. Het bleef daarna nog lang onrustig in het kasteel. Wat was het nog veel mooier dan ik ooit gedroomd heb!