Vandaag staat als eerste de receptie van Prinses Chayenna d’r 1ste van JCV op de agenda. We verzamelen ons in het MFC waar het al druk is. Aangezien het steeds onwaarschijnlijker wordt dat er een partij komt die het MFC wil kopen, is dit mogelijk het een na laatste evenement dat hier zal plaats vinden. De vele goede en mooie herinneringen aan leuke gezellige avonden in het MFC zullen voor altijd in mijn geheugen gegrift staan. Ik zou het leuk vinden om met vele (oude) bekenden tijdens de SHC-zitting: “Gebrook blieft Gebrook” op 22 februari as. mooie herinneringen op te halen.

JCV Gebrook is hard aan de weg aan het timmeren en weet ondertussen heel wat mensen naar haar receptie te trekken. Helemaal nu, met een stralende jeugdprinses in het midden die ook nog eens uit een echte vastelaovesfamilie komt. JCV “bleujt” als nooit te voren. Overal waar wij Chayenna tegenkomen heeft ze een grote glimlach op haar gezicht en zie je aan haar dat ze aan het genieten is. Een goed voorbeeld en mooi om te zien dat de vastelaovend wordt doorgegeven aan de jeugd. Na nog even wat te hebben gekletst gaan we weer huiswaarts en kan ik me even voorbereiden op mijn eigen receptie.

De laatste dagen zijn de meisjes allebei niet helemaal in orde (ik bespaar jullie de details).Toen ik vertrok naar de receptie van Chayenna had ik goede hoop dat Fleur mee zou kunnen die avond naar mijn receptie. Toen ik thuiskwam bleek het toch echt nog niet goed te gaan en had ze weer koorts. Oké, wederom iets dat niet volgens plan verloopt. Nadat ik Fleur een beetje heb getroost en met wat hulp van mijn top adjudant speld ik Fleur als allereerste de seizoenspin op, dit verzacht een beetje het verdriet. Gelukkig wil Christina, de vriendin van mijn jongste broer Yves, even oppassen en gaan we (helaas) met z’n drieën naar het kasteel. 

Daan parkeert de prinsenauto in het midden van het binnenplein. Als we het kasteel in lopen zijn de eerste mensen al aanwezig. We stellen ons voor in de zaal op, nog niet beseffend wat ons te wachten staat. Het warme Breuker bad waarin we daarna worden ondergedompeld is met geen pen te beschrijven. Zoals ik al schreef op mijn facebook pagina had ik het misschien een beetje onderschat.

Dat zoveel mensen de moeite zouden nemen om naar het kasteel te komen hadden we niet verwacht. Veel vrienden, bekenden maar ook zeker veel onbekende mensen heb ik voorbij zien komen. In de dagen na mijn receptie heb ik nog door de kaarten zitten bladeren en in het receptieboek gelezen, en dan besef je pas hoeveel mensen er zijn geweest. Ook de lokale ondernemers en verenigingen uit Hoensbroek die hun betrokkenheid tonen bij het reilen en zeilen van Gebrook. Hartverwarmend waren de berichtjes in de kaarten en wat er tegen ons is gezegd door iedereen, zowel direct als door de microfoon.

Ontzettend speciaal is het ook om te zien hoeveel moeite de verenigingen doen om zich te presenteren aan ons. Bijzonder zijn de woorden van presidenten en soms ook van prinsen, die daarvoor ook de moeite hebben genomen om zich in jou te verdiepen. Geweldig is het dat verenigingen binnenkomen met eigen live muziek. Of dat je getrakteerd wordt op een dans van een dansmarietje, die haar vele uren training en talent nu speciaal voor mij mag etaleren.

Mijn receptie was perfect georganiseerd door het CCH, ik wil iedereen daarvoor bedanken. Maar even een paar hoogtepunten die ik speciaal wil benoemen. Bijzonder was het om mijn schoonouders Hub en Hannie te mogen sieren met mijn seizoensorde. Sinds ik Lucienne 9 jaar geleden heb leren kennen ben ik direct met open armen ontvangen en sindsdien onderdeel van het gezin. Echte Frunde ston zesamme! Geweldig dat ik ook mijn beste vrienden en broers Dyon, Yves en Roy heb mogen decoreren, dit zijn de allermooiste seizoensordes die je mag omhangen namelijk bij de mensen waar je van houdt. 

En wat een kippenvelmoment…ja ik had erop gehoopt, op een liedje. Alleen de manier waarop had ik nooit durven dromen. Een tekst die 111% bij mij past, de Neutjes samen met Dat bin ich Vergaete. Wow, geen woorden voor.

Wat een onvergetelijke dag, een dag om nooit te vergeten. Gebrook Bleujt!