Het zomert heerlijk in Hoensbroek en bij Welling Autobedrijven is het vakantieseizoen begonnen. Aangezien mijn collega Bjorn vakantie heeft zit ik in de tweede week van drie weken aaneengesloten zes dagen werken. Dit is de laatste week voor het einde van een kwartaal en traditiegetrouw zijn dat drukke en hectische dagen. Na volgende week lonkt onze eigen vakantie.

’s Middags ben ik met mensen in gesprek over de aanschaf van een nieuwe Mazda 2 en tijdens dit gesprek gaat mijn telefoon (achteraf gezien exact om 14:33 uur). Een onbekend nummer, geen idee wie het is? Meestal neem ik niet op tijdens een gesprek maar aangezien ik een nieuwe collega heb die zou kunnen bellen met een vraag neem ik toch op. De stem aan de andere kant zegt ‘’ Met Ton Toussaint van de Gamma (een rilling gaat over mijn lichaam, gedachtes schieten door mijn hoofd), werk jij nog altijd hier op de autoboulevard?” Ik zeg: “ Ja, dat klopt.”(Het kan toch niet zo zijn dat hij gewoon een auto wil kopen? Nee man!)
Ben je vandaag aan het werk? Ja ik ben aan het werk. (Eigenlijk moet ik het gesprek afkappen maar ik ben te nieuwsgierig). Ja, zegt Ton, eigenlijk bel ik helemaal niet voor een nieuwe auto maar ik ben op zoek naar een opvolger voor mijn zoon. (WAT???… Daar was hij dan, DE vraag, en nu wordt hij echt gesteld) maar mijn gesprekspartners kan ik nu echt niet meer laten wachten. Direct na zijn vraag geef ik direct aan dit ik in gesprek zit en ik vraag of ik later terug mag bellen. Ik leg de telefoon neer en ben helemaal flabbergasted van wat ik net gehoord heb. Ik begin wat te stamelen tegen de man en vrouw met wie ik in gesprek ben en ik moet me even herpakken.

Na ongeveer een uur is het rustiger en heb ik de kans om Ton terug te bellen. Ton had wel in de gaten dat ik erg verrast was bij het eerste telefoontje en na kort wat zaken besproken te hebben spreek ik af om het thuis met Lucienne erover te hebben. Wat een dag! Ik laat heel even bezinken wat er zojuist allemaal is gebeurd en beantwoord nog een berichtje van Lucienne waarbij ik afsluit met drie rood, geel, groene hartjes.

Ik zorg ervoor dat ik op tijd alle auto’s binnen heb staan zodat ik even na zessen direct naar huis kan gaan. Thuis gekomen is mijn moeder met het eten bezig en mijn vader met de kinderen aan het spelen. Ik moet me nog even inhouden maar ik wil het zo graag met Lucienne delen. We leggen de kinderen in bed, ruimen nog wat op en dan heb ik eindelijk de kans om het Lucienne te vertellen. Ik ga snel met mijn telefoon naar de website van het CCH en zoek een foto van Daan. Aangezien wij thuis veel bezig zijn met de Neutjes en onder andere ook met de pakjes van de Neutjes zeg ik tegen Lucienne: “ Ik heb nog een leuk idee voor het pakje voor komend jaar ” en ik laat de foto van Daan zien. Lucienne kijkt mij aan en probeert aan mijn blik te zien of ik haar niet in de maling probeer te nemen. Daarna reageert ze heel enthousiast en we hebben het nog lang over alles wat erbij hoort. We besluiten om een biertje te drinken en te proosten op de vraag die ons vandaag is gesteld. Die avond/nacht val ik pas heel laat in slaap.

Op dinsdagavond bespreken we nog het een en ander met elkaar en we besluiten om woensdagavond Ton terug te bellen. Op verzoek van Ton bel ik op woensdag met de telefoon van Lucienne want mocht Daan, Karlijn of Nicole toevallig in de buurt zijn dan zien ze dat ik bel. Helaas Ton neemt niet op. Op donderdag krijg ik een berichtje van Ton of ik al nieuws heb. Ik geef aan dat ik de dag daarvoor gebeld heb en we spreken af om die avond te bellen. We eten bij mijn ouders die avond en aangezien Lucienne nog even bij haar moeder langs wil gaat ze iets eerder weg. Ik loop nog even met haar mee naar buiten, stap bij haar in de auto en samen bellen we Ton, omdat ik het gesprek graag wilde filmen. Helaas neemt Ton niet op… Ik loop weer naar binnen en ik app Ton of ik rond een uur of negen nog eens mag bellen. Ik drink met mijn ouders nog een kopje koffie en daar komt een bericht van Ton. Bel me nu maar appt Ton terug. Ik denk ach ja het loopt nu toch anders dan maar geen filmpje, laat ik maar meteen bellen. Ik zeg tegen de kids dat ik nog even een telefoontje moet plegen en dat we daarna naar huis gaan. Ik loop bij mijn ouders voor het veld in en bel Ton, dit keer neemt hij wel op. Ik geef aan dat ik me vereerd voel, dat ik graag zijn zoon als adjudant heb en hem opvolg als Sjtadsprins va Gebrook! Ton feliciteert mij als allereerste en we bespreken nog wat zaken. Ik loop weer naar binnen en bereid me voor op wat lastige vragen maar gelukkig blijven deze achterwege.