Eindelijk is de dag waar ik maanden naar toe geleefd heb daar. De dag van de proclamatie! Heel Gebrook was in rep en roer, wie wordt de parel va Gebrook. Ik heb al 3 nachten niet meer geslapen. De zenuwen werden met de dag erger en erger. Maar eindelijk was het zover. ‘S ochtends nog even naar kapper Heunen zodat de haren goed onder de steek zitten, en erna de hele dag ijsberen door de woonkamer. Ik had met Van Melick afgesproken dat ik deze dag gewoon zou werken, zodat het niet opviel. Eenmaal op het kasteel gekomen liep de zaal steeds voller en voller het was dit jaar weer net als afgelopen jaar keihard uitverkocht! De zaal zat bom en bom vol met Breuker Luuj. De eerste 3 uur van de avond heb ik gewoon door het kasteel gelopen maar eindelijk kwam het appje van sjoenpap Ron dat ik naar achter kon komen. Ik ben stiekem met 6 pilsjes de technische dienstruimte van het kasteel ingeslopen en heb mij daar met de hulp van Ron en Roel rustig omgekleed. Alles werd een aantal keer gecheckt of het goed zat. De tijd vloog voorbij, voordat ik het wist stond ik met een masker op tussen de spelers van het spel rond de prins. Iedereen probeerde te achterhalen wie er achter met masker zat. Ik keek Frans van Rooijen nog in de ogen aan maar dat had ie toch niet gedacht. Na een fantastisch toneel stuk, waar maanden voorbereiding aan was geweest was het zover ik werd door de groep langzaam naar voren geschoven. Na het aftellen door pap/ el presidente stond ik daar zo trots als een pauw dat ik daar als jullie Sjtadsprins mag staan. Een gevoel wat onbeschrijfelijk is wat er dan door je heen gaat. Het was een fantastische avond.
13 januari 2018: Het is zover….
